Eindverslag stage Ghana

Stage verslag Ghana 2010!

Inleiding:
Mijn naam is Linda van Groesen, ik ben 18 jaar oud en doe de opleiding sociaal cultureel werk aan het Vitalis college in Breda.
Als cultureel werker zet je je in voor bewoners van een bepaalde wijk. Je organiseert activiteiten om mensen beter in de samenleving te laten meedoen. Deze activiteiten organiseer je vooral voor mensen die het moeilijk hebben om goed in de samenleving te functioneren op sociaal gebied. Je krijgt bijvoorbeeld te maken met jongeren, ouderen en werklozen.

In het tweede jaar van mijn opleiding kan je kiezen om op buitenlandse stage te gaan. Dit wilde ik heel graag en ik ben gaan onderzoeken naar welk land ik op stage wilde. Ik heb heel erg getwijfeld tussen Mexico en Ghana.
Omdat mijn nichtje naar Mexico is geweest en ik haar verhalen heb gelezen wist ik al wat van Mexico en het leek me een leuk land om op stage te gaan. Alleen moest je daar in een weeshuis stage lopen en op hetzelfde terrein moest je dan ook verblijven. Dit trok me niet zo aan dus heb ik voor Ghana gekozen.

Over Ghana algemeen:
Ghana is een land aan de westkust van Afrika en is bijna 7 keer zo groot als NL.
Het word ook wel klein Afrika genoemd, dit is vooral omdat het allerlei landschappen heeft. Er zijn droge vlaktes maar ook bergen en regenwouden. Ghana heeft een tropisch klimaat.
Er bestaan ongeveer 40 verschillende streektalen maar de officieel gesproken taal is Engels. Dit heb ik dus ook gedurende mijn stage moeten spreken. In het begin vond ik het best moeilijk om Engels te praten. Maar na mate je het meer doet, gaat het steeds beter.

Niet alleen de omgeving is heel anders dan in NL ook de mensen en de sfeer is totaal anders. Ze zijn in Ghana helemaal niet gestrest. Als er iets vandaag niet gebeurt, dan gebeurt het morgen wel. Dus jezelf aan een planning houden kun je wel vergeten, want dingen lopen altijd anders dan je denkt.
Sommige mensen zijn arm en hebben niet veel maar blijven ondanks alles toch vaak tevreden. In het dorpje waar ik heb gewoond kent iedereen elkaar en familie is ook erg belangrijk. Vaak wonen families ook bij elkaar in huis of naast elkaar. Op straat begroet ook iedereen elkaar en de mensen zijn altijd erg behulpzaam.
De mensen in Ghana leven heel veel buiten. Ze hebben vaak alleen een huis om voor de regen te schuilen, verder doen ze alles buiten. Ook slapen doen ze vaak buiten omdat het binnen te warm is.

Ik verbleef in Ada Foah, dit is een dorp wat aan de kust ligt en bij de Volta-rivier in Ghana. Samen met 8 andere Nederlandse studenten verbleven we in het Aristo huis. Dit is een van de vier huizen die in Ada Foah worden gehuurd door de organisatie Ghanagangers.



Mijn bevindingen:
Op 7-02-2010 vertrok ik samen met 18 studenten uit NL naar Ghana. Daar aangekomen maak je zo veel mee. Het is een groot cultuurverschil dus is het even wennen. Water uit een zakje drinken, overal langs de weg staan mensen met kraampjes waar je van alles kunt kopen, als blanke val je echt op, je word overal aangesproken en vooral de trotro’s, kleine busjes waarmee je overal naartoe kan voor een kleine prijs, is even uitvinden hoe het werkt.

Ik heb stage gelopen op een klein basisschooltje op Maranatha. Hier ging ik elke dag met de boot naartoe omdat dit een schiereiland is. Op dit eiland staat een beach resort en daar naast staat de school. Het beach resort is er om de school financieel te ondersteunen. Omdat de kinderen, die uit het naastgelegen dorp, naar school komen vaak niet of niet veel aan de school (kunnen) betalen.
De kinderen krijgen ‘s middags na de lessen een lunch, daar moeten ze een kleine bijdrage aan leveren maar sommige kinderen kunnen dat niet betalen.
Dit geeft al aan dat het best arm is. Ik had geld ingezameld dus dit heb ik uitgegeven aan de school.

Projecten:
Eerst heb ik geld gegeven zodat ze de lunch voor de kinderen konden verzorgen en ook het salaris voor de leraren. Dit was nodig omdat er geen geld binnenkwam via het beach camp dus zaten ze in geldnood en konden ze geen lunch meer verzorgen. Dit zou heel erg zijn omdat de ouders hun kinderen vaak naar school sturen omdat ze dan te eten krijgen, als ze dit niet zouden krijgen komen er geen kinderen meer. En het doel van de school is dat de kinderen in het dorp naar school kunnen.

Ook heb ik samen met een andere student na schooltijd een project gedaan. Hierbij hebben we samen met de kinderen school bankjes gemaakt voor de school. Dit was heel leuk om te doen. Om het allemaal te regelen was nog best moeilijk omdat alles heel lang duurt. We moesten hout regelen ed. en voordat dit allemaal gedaan was waren we al een paar maanden verder.
Maar uiteindelijk hebben we samen met de kinderen de bankjes kunnen maken en dat was heel leuk, ze waren er ook heel blij mee omdat het ook nodig was dat er bankjes kwamen.
Op het einde heb ik nog spullen voor de school gekocht omdat die door het slechtere weer was vervallen. Zodat ze de school konden renoveren. Hier waren ze heel blij en dankbaar voor. Ik moest ook mee naar de chief, dat is het hoofd van het dorpje, die me heeft bedankt.

Ook heb ik stage gelopen in het ziekenhuis. Hier heb ik elke donderdag in de gameroom gestaan. Dit was al opgezet door eerdere studenten, het is een speelkamer waar de zieke kinderen en kinderen van verpleegsters kunnen komen spelen. Het is een leuk idee maar het werkte niet goed vond ik. Alleen toen de scholen vakantie hadden was het druk omdat de verpleegsters dan hun kinderen mee namen. Maar de zieke kinderen kwamen vaak niet omdat ze te ziek of bang waren. Dan gingen we zelf wel naar de kinderkamer maar dan ben je daar even en dan is het weer klaar. Ook moest de dokter vaak medicijnen geven ed. en dan konden we de kinderkamer niet in en hadden we niets te doen omdat er voor de rest geen kinderen waren. Dit was wel jammer want je kunt zoveel doen op andere plaatsen. Dan vind ik het zonde om je tijd ergens in te steken wat niet zo veel nut heeft, daarom vond ik het ook niet zo leuk om daar stage te lopen.

Vrije Tijd:
Verder hadden we natuurlijk ook best veel vrije tijd omdat je vaak alleen ’s ochtends moest werken omdat het ’s middags te warm is.
In onze vrije tijd werkten we aan onze school opdrachten en stage opdrachten. Ook moesten we vaak voor de school ergens mee naartoe, bijvoorbeeld bij andere scholen kijken ed.
Daarnaast waren er markten waar we onze boodschappen moesten doen. En waar we stofjes kochten, daar lieten we dan kleren van maken bij de naaister.
En een paar keer in de week gingen we naar het internetcafé om het contact met NL te behouden.

Vrienden:
In het dorp waar we woonden kennen de mensen elkaar goed en werden we dan ook veel aangesproken, ook omdat we blank waren. Omdat je zo veel aanspraak hebt en vaak dezelfde mensen spreekt bouw je toch vriendschappen op. Dit was wel leuk want dan kom je ook meer onder de bevolking. Ook vertelde ze ons veel over het leven daar en hun gewoontes.
Dit was leuk om te horen want hun hebben hele andere gewoontes dan ons. Als wij dan vertelde hoe ze dingen in NL doen, keken ze daar wel van op omdat dit zo anders is.
Ook keken wij van wat dingen op, zoals begrafenissen. In Ghana is een begrafenis een feest omdat ze denken dat de overledene dan op een betere plaats is. Dit gebeurt vaak in de weekenden omdat ze een week rouwen en daarna pas feesten. Dit hebben we ook zelf meegemaakt en dat is best raar.

Zo zijn er nog veel meer verschillen tussen Ghana en NL. Deze kan ik niet allemaal vertellen omdat het er heel veel zijn en omdat ik dit ook niet allemaal kan verwoorden. Dat zijn dingen die je zelf moet meemaken om het te begrijpen. Het is dan ook een hele ervaring geweest en ik ben blij dat ik dit heb mogen mee maken.

Iedereen die de kans heeft en twijfelt om op buitenlandse stage te gaan raad ik zeker aan om te gaan omdat je er heel veel ervaring mee op doet!


Groetjes,
Linda van Groesen

Opleiding: Sociaal cultureel werk
Vitalis college, Breda